3 augustus 2013
Het groeit en het groeit, en het kroelt en kroelt want de pups beginnen mekaar te ontdekken. De ogen zijn open, maar of ze er veel mee zien weten we niet. Het lijkt van wel, maar soms ook weer niet. Nou ja, de neus is en blijft belangrijker. Maar elkaars aanwezigheid wordt steeds prettiger gevonden, en je kunt ze nu echt in groepen van 3 tot 6 op mekaar zien liggen. Steeds weer in veranderende samenstelling, want slapen is ook de tijd om rond te kruipen en nieuwe broertjes of zusjes op te zoeken om naast, of bovenop, te liggen.
De warmte van de afgelopen dagen was wel zwaar, vooral voor mama. Die had soms echt geen zin in zogen in de kist, waar de temperatuur tot boven de 30 graden op liep. We hebben buiten de bak een plek geïmproviseerd, en dat werkte goed. En of ze daardoor de smaak te pakken hebben gekregen weten we niet, maar er worden serieuze, en verwoede, pogingen gedaan uit de kist te kruipen. Voorpoten op de rand, kop heen en weer bewegen, de achterpootjes eronder en hup is er weer een mens die je oppakt en behoedt voor een tuimeling de vloer op. Verantwoordelijkheidsgevoel hebben ze nog niet. Geef ze eens ongelijk.
29 juli 2013
De kleine dames en heren groeien nog steeds goed door. Waren gisteren vier van de zes de grens van een kilo al overschreden, nu is het hele sextet daaroverheen. Ze worden langzaamaan ook meer hond; het piepen klinkt steeds vaker als echt als blaffen, ze worden zich bewust van elkaar en kruipen echt bij elkaar, de achterpoten worden er soms al goed ondergezet om een zet vooruit te geven, en gisteren ging het eerste oog een beetje open. Vandaag waren beide ogen geopend, nog glazig kijkend, maar toch. En bij meer gaan de ogen een beetje open. En vanavond was er een die de achterpoten zo goed onder het lijfje kreeg dat ie al bijna over de plank die de kist afsluit heen kon kijken. Dat duurt niet lang meer en ze komen er overheen. En de drolletjes worden ook steeds echter. Jaja. Het échte werk gaat beginnen.
Tiffy heeft het er wel steeds zwaarder mee. Ze spendeert meer tijd buiten de kist, maar ze is erg moe. Dat zogen kost veel energie; in de ochtend wil z enog wel een goeie wandeling maken, maar vanaf de middag is het een blokje om en dan weer op huis aan. En een vrolijke indruk maakt ze niet. We maken er voor haar maar het beste van.
24 juli 2013
En nu beginnen de puppies al met elkaar te spelen! Nou ja, spelen. Ze beginnen steeds fanatieker rond te kruipen en elkaar op te zoeken. De stembanden beginnen zichook duidelijk ontwikkelen, niet alleen in volume maar ook in klankkleur. Ze kruipen over elkaar heen liggen soms zelfs op elkaar. Een tijdje, en zo te zien vinden ze het niet vervelend. Ze reageren op elkaar, en dat is het begin van spelen.
En niet alleen groeien ze in gewicht, in de lengte en de breedte, het begint ook nodig te worden de nagels te knippen. Dat is héél eng, met die kleine voetjes die oh zo teder zijn, maar het moet wel gebeuren.
22 juli 2013
Vandaag is een mijlpaal, want de pups zijn nu dubbel hun geboortegewicht of meer. Ze groeien als kool en dat alleen maar op moedermelk. Melk die heel voedzaam moet zijn, want Tiff eet en drinkt voor vier, en dat is niet overdreven, en toch blijft ze mager. Niet te mager, ze oogt gezond, maar wel ingevallen. Wat wel helpt is dat ze beter ontspant. We horen zelf, als de puppies drinken, het gesnurk van haar dat we zo goed kennen van onze vakanties met haar.
En de andere belangrijke ontwikkeling is dat er meer wordt bewogen. De kleintjes beginnen flink door de kist heen te scheuren. Goed, die is niet meer dan anderhalve meter in het vierkant, maar aan de twee voorpootjes over de gladde ondergrond, de meeste dekens hebben we weggehaald op deze eerst dag met 30+ graden, het is echt wel warm genoeg voor ze, en een beetje hulp van de achterpootjes waar nog niet veel kracht in zit, weten ze toch wonderlijk snel rond te kruipen. Je bent even afgeleid, en ze liggen opeens in een heel andere volgorde. En piepen dat het doet! De stembanden ontwikkelen zich prima, dank u.
Maar ook Tiff neemt de rijd om te benen te strekken. Ze liet zich vanmiddag verleiden om met Storm samen een wandeling in het Noorderpark te maken. De laatstekeer is al meer dan een maand geleden, de laatste weken van de zwangerschap wilde dat niet meer, maar nu durft ze de kleintjes al langer alleen te laten en een verfrissend bad is natuurlijk onweerstaanbaar voor een waterhond, zeker met deze temperaturen. Goed zo Tiff, geniet er maar van.
20 juli 2013
Wat we ons vandaag echt goed zijn realiseren is hoe de pups afhankelijk zijn van hun mama. Tiff loopt nu steeds meer gewoon rond. Het contact met de overigen pack leden weer opnemen, net een wat langer rondje buiten, en weer eens lekker op haar rug rondtollen. En de puppies vinden dat prima, ze protesteren weliswaar een beetje, maar al snel genieten ze heerlijk van hun volle buikjes en liggen voldaan in de kist. Eten, gelikt worden, en dan slapen, wie wil niet zo leven? Veel meer kunnen ze niet, en veel meer hoeven ze niet.
De moeder zorgt overal voor. Je natje en je droogje, je kruipt tegen mama als je warm wil worden, als je buik te vol zit likt je moeder je, en daarna ruimt ze de rommel ook nog op. Ze kunnen bijna niks, rondkruipen en piepen en kreunen, oh zo aandoenlijk, en mama weet precies wat ze nodig hebben. Wonderlijk hoe mooi dat is geregeld. Laat de natuur haar gang gaan, en kijk verwonderd toe wat gebeurt.
19 juli 2013
En langzaamaan komt alles weer in z’n gewone gangetje. De pups groeien hard; we vonden verhalen van dubbel zo zwaar in 5 dagen eerst overdreven maar het lijkt er op of ze dat gaan halen! Ze worden ook steeds doelmatiger in kruipen: aan de voorpootjes trekken ze zich op, de dikke buik doet ze omvallen, achterpootjes doen onhandig mee, maar uiteindelijk komen ze waar ze wezen willen. Meestal bij een van de tepels, die alsmaar groter lijken te worden.
Tiff is nog echt aan het herstellen. Veel eten en drinken, de darmen zijn een beetje van slag, en in de loop van de dag durft ze steeds verder weg van de werpkist. Ze gaat nu al weer een blokje om, en toen we voor het avondeten eieren kookten kwam ze zowaar in de keuken kijken. Ze laat haar kindjes nu soms minutenlang alleen, iets wat ze gisteren en daarvoor écht niet deed. Ze wordt ook wat relaxter, ligt er soms gewoon rustig bij in plaats van heel oplettend. Is ook niet makkelijk om dat moederinstinct op de juiste wijze in te zetten!
Het piepen dat eerst echt als een speelgoed pluchebeest klonk begint bij de kleinen nu ook in steviger piepen en soms zelfs een soort van blafje te worden. Ze worden voor ons ook al duidelijk meer hond. Al veel beter gevormde lijven met duidelijk eigen karakters. En soms liggen ze minuten stilletjes op een buik of borst van een van ons, tevreden nagenietend van een drinkbeurt. Héérlijk dat kleine spul.
De dierenarts kwam ook nog even langs; niet medisch, een beleefdheidsbezoek. Ze was erg tevreden over hoe het er uit ziet met Tiffy en de kleintjes. en ze liet naast goede adviezen ook nog een goodies bag achter met leuke spullen en een kalender voor bij een opgroeiende pup. Doet ons nog meer beseffen dat we ook een verantwoordelijkheid hebben naar de mensen die een pup bij ons kopen. Dat lijkt overigens goed te gaan; in principe zijn ze allemaal al besproken. Een zorg minder, alvast.
17 juli 2013
Onze 3 mannen en 3 vrouwen zijn al weer ruim 2 dagen oud. En het gaat nog steeds goed met de kleintjes. Ze groeien goed, en Tiff is ook al aardig aan het herstellen van de inspanningen. Het nest wil ze nog niet alleen laten, maar met enige aandrang is ze naar buiten te lokken voor een plas en een poep, om daarna weer snel naar haar pups te rennen!
Erg spannend hoe ze het doen, maar het gaat goed. Ze zijn onhandig, vinden de tepel niet, kruipen helemaal de verkeerde kant op, moeders legt er een poot bovenop enzovoort, maar de cijfers liegen niet. De eerste dag 5 tot 30 gram gegroeid, en de tweede dag al flink meer. De eerst dag was Tiffy ook erg mager, dat trekt nu ook bij. De verzorging is wel inspannend voor de moeder; ze kan de kleintjes eigenlijk niet alleen laten en blijft op elke piep reageren. Maar het wordt al iets minder, ze moet ook voor zichzelf zorgen. Mooi hoe dat proces verloopt; het is instinct, maar ze moeten het ook leren goed te doen. Dapper hoor, Tiff!
15 juli 2013
En Tiff heeft ons weer verrast. Vanochtend was ze onrustig, nog meer dan de avond er voor, maar verder geen bijzondere tekenen. Toen brak het water rond het middaguur, en niet lang na 1 uur kwam de eerste nieuwe Lagotto de wereld ingepiept. Effen bruin, net als Tiff bij haar geboorte.
Deze eerste deed goed pijn, Tiffy piepte het uit. Maar het lukte, en de kleine rakker kroop al snel rond en werd flink afgelikt. Moederinstinct is een schitterende uitvinding! En een uur later kwam er nog een, eentje met witte pootjes, en toen kwam er al snel een derde. Twee jongetjes en een meisje.
En toen werd het rustig. Tot kwart voor vijf nummer 4 het daglicht tegemoet ging, deze ook weer met pijn. En toen lieten nummer 5 en 6 niet lang op zich wachten. Half zes was het nieuwe gezin compleet. De foto’s komen er nog aan, voorlopig is het genieten van het nieuwe leven.
We hebben ze ook al gewogen; ze zijn tussen de 295 en 370 gram. Behoorlijk verschil nog, zie je ook, maar allemaal levendig en ze laten duidelijk horen wat ze er van vinden.
